Τις τελευταίες δεκαετίες, οι περιβαλλοντικές συνθήκες έχουν αλλάξει δραματικά. Η ατμοσφαιρική ρύπανση αποτελεί, πλέον, έναν συνήθη αιτιολογικό παράγοντα για πολυάριθμα νοσήματα. Όμως, οι περισσότεροι από εμάς, γνωρίζουν ότι πολλά από τα κτίρια που εργαζόμαστε ή επισκεπτόμαστε είναι «άρρωστα»; Τι σημαίνει ο όρος «άρρωστο» κτίριο; Τι μπορεί να προκαλέσει στην υγεία του ανθρώπου; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Κατ΄αρχάς, ο όρος Σύνδροµο του Άρρωστου Κτιρίου ή Sick building Syndrome, χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει τα νεόκτιστα κτίρια που προορίζονται για να στεγάσουν υπηρεσίες ή κατοικίες και τα οποία παρουσιάζουν προβλήματα «εσωτερικής ρύπανσης». «Εσωτερική ρύπανση» θεωρείται η μη καλή ποιότητα του αέρα των εσωτερικών χώρων. Στην περίπτωση επιδείνωσης της κατάστασης της υγείας, τουλάχιστον του 50% των ενοίκων, η οποία παρουσιάζεται με συγκεκριμένες ενοχλήσεις, που αποδίδονται αποκλειστικά και μόνο στην εσωτερική ρύπανση του αέρα του κτιρίου, οι ένοικοι πάσχουν από το «σύνδρομο του άρρωστου κτιρίου». Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, εκτιμάται ότι το 30% περίπου των νέων και των ανακαινιζόμενων κτιρίων, ευθύνεται για προβλήματα υγείας που είναι δυνατόν να εμφανίσουν τα άτομα που ζουν εκεί, λόγω κακής εσωτερικής ποιότητας της ατμόσφαιρας.

Τα κυριότερα συµπτώµατα που παρουσιάζουν οι ένοικοι κατά την παραµονή τους σ' ένα «άρρωστο» κτίριο είναι:

1. δύσπνοια, 2. ξηρός βήχας, 3. πονόλαιµος, 4. βράγχος φωνής (βράχνιασµα), 5. ρινόρροια, 6. δακρύρροια, 7. φτέρνισμα, 8. ερεθισµό του δέρµατος(εξανθήµατα), 9. πονοκέφαλος, 10. ζάλη, 11. ναυτία, 12. πνευµατική κόπωση και σύγχυση, 13. σωµατική κόπωση, 14. λήθαργος, 15. πεπτικές διαταραχές

Βλέπετε, λοιπόν ότι ο κατάλογος των συμπτωμάτων που ενδέχεται να εμφανιστούν είναι μεγάλος. Μια παλαιότερη έρευνα που είχε πραγματοποιηθεί από το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Συγκεκριμένα η μελέτη αυτή έγινε σε κτίρια (γραφεία, δημαρχεία, νοσοκομεία) της Αθήνας, όπου οι εννέα στους δέκα εργαζομένους είχαν ταλαιπωρηθεί, τουλάχιστον μία φορά, από το «σύνδρομο του άρρωστου κτιρίου». Στην έρευνα, η οποία έγινε σε 50 συνολικά κτίρια, συμμετείχαν 913 εργαζόμενοι, οι οποίοι βρίσκονταν στη θέση εργασίας τους για διάστημα μεγαλύτερο του ενός έτους. Τα συμπτώματα, που συγκέντρωναν τα υψηλότερα ποσοστά, στην πλειοψηφία των ερωτηθέντων ήταν πονοκέφαλος (ποσοστό 62,5%), ερεθισμοί στα μάτια (58,3%) και δυσκολία συγκέντρωσης (33%). Ενδιαφέροντα στοιχεία κατέγραψε, επίσης, η συγκεκριμένη ερευνητική ομάδα αναφορικά με την ποιότητα του αέρα στο εσωτερικό των κτιρίων. Στα μισά από τα (21) φυσικά, αεριζόμενα κτίρια, η κατάσταση χαρακτηριζόταν «μη ικανοποιητική». Ιδιαιτέρως, στα κλιματιζόμενα κτίρια, η κατάσταση ήταν χειρότερη καθώς η ποιότητα του αέρα κρινόταν «ικανοποιητική», μόνο στο 30% των κτιρίων. Έχει πλέον αποδειχθεί ότι η µακροχρόνια παραµονή σ' ένα «άρρωστο» κτίριο µπορεί να προκαλέσει ασθένειες,όπως:

1. ρινίτιδες (αλλεργικές ή µη αλλεργικές), 2. ιγµορίτιδες, 3. ωτίτιδες, 4. επιπεφυκίτιδες, 5. πνευµονίες, 6. δερµατίτιδες (εκζέµατα), 7. παθήσεις του πεπτικού συστήµατος

Ακόμη, σε μικρότερο ποσοστό, είναι δυνατόν να προκληθούν αρκετά σοβαρές ασθένειες όπως:

1. νεοπλασίες, 2. παθήσεις του ήπατος, 3. παθήσεις των νεφρών, 4. παθήσεις του κεντρικού νευρικού συστήµατος

Οι βλαπτικοί παράγοντες που ευθύνονται για την εσωτερική ρύπανση ενός άρρωστου κτιρίου διακρίνονται σε:

Α. Χηµικούς παράγοντες, όπως: φορμαλδεϋδη, το µονοξείδιο του άνθρακα (CO),τα οξείδια του αζώτου (ΝΟ-ΝΟ2),ο αµίαντος, οι τεχνητές ορυκτές ίνες, τα προϊόντα του καπνού από το ενεργητικό και παθητικό κάπνισμα κ.α.

Β. Φυσικούς παράγοντες, όπως το ραδόνιο που αποτελεί προϊόν ραδιενεργούς µετάπτωσης του ράδιου 226 και σε ίχνη αποτελεί συστατικό στοιχείο των βράχων και του εδάφους. Υψηλές συγκεντρώσεις ραδονίου παρατηρούνται και στους µη αεριζόµενους, υπόγειους χώρους, όπου το στοιχείο απελευθερώνεται και από το έδαφος.

Γ. Βιολογικούς παράγοντες, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για τη ρύπανση του εσωτερικού αέρα των κτιρίων, όπως τα βακτήρια, οι ιοί και οι µύκητες.

Αυτοί οι βιολογικοί ρυπαντές του εσωτερικού αέρα προέρχονται από τα κλιµατιστικά συστήµατα µε πύργους ψύξης καθώς επίσης από τους ανθρώπους και τα ζώα. Ποια μπορεί να είναι, λοιπόν, τα στοιχειώδη μέτρα προφύλαξης; Η καλή συντήρηση και ο καθαρισµός των κεντρικών κλιµατιστικών συστηµάτων. Η εναλλαγή του εσωτερικού αέρα. Η ανακύκλωση, όμως, του εσωτερικού αέρα δεν πρέπει να υπερβαίνει το 30%. Η µείωση της χρήσης συνθετικών προϊόντων στην επίπλωση του χώρου. Η αποφυγή χρήσης χηµικών καθαριστικών και τέλος, Η ρητή απαγόρευση του καπνίσµατος στους κλειστούς χώρους. Η ποσοτική και ποιοτική εκτίµηση των βλαπτικών παραγόντων του περιβάλλοντος εργασίας και τέλος Η εφαρµογή, επιτέλους, της κείµενης νοµοθεσίας για την Υγεία και Ασφάλεια και στην υλοποίηση της γραπτής εκτίµησης του επαγγελµατικού κινδύνου. Ας φροντίσουν, λοιπόν, η πολιτεία ,οι εργοδότες και οι πολίτες γι΄αυτά τα στοιχειώδη μέτρα, ώστε να μην καταλήξουμε να έχουμε «άρρωστους» ανθρώπους σε «άρρωστα» κτίρια!

Της ιατρού – πνευμονολόγου Ασημίνας Ζανιά

Πηγή: www.b2green.gr